ÖZET
Parkinson hastalığı (PH) prodromal dönemi için birçok non-motor semptom tanımlanmıştır. Non-motor semptomlar PH riskini belirlemede yardımcı olabilir. Bu çalışmanın amacı prodromal dönemde non-motor semptom varlığının PH’nin klinik progresyonuna etkisini araştırmaktır.
Çalışma için Parkinson hastalarında hastalık tanısından önceki dönemde non-motor semptom varlığını sorguladık ve iki grup oluşturuldu. En az bir prodromal non-motor semptom varlığı bildirenler Grup 1, non-motor semptom varlığı olmayanlar ise Grup 2 olarak sınıflandırıldı. Her bir hasta için PH olabilirlik oranı, likelihood ratios (LRs), Uluslararası Hareket Bozuklukları komitesi önerisine göre hesaplandı ve hastalık progresyonu ile korelasyonu değerlendirildi. Klinik progresyon Birleşik PH Değerlendirme Ölçeği, bölüm 3 toplam puanı hastalık süresine bölünerek hesaplandı. Hastalık klinik progresyonu ve bunu etkileyen faktörler jeneralize lineer model ile analiz edildi.
Grup 1’de 48 hasta (24 erkek, 24 kadın), Grup 2’de 46 hasta (32 erkek, 14 kadın) vardı. Her iki grup demografik veriler ve hastalık özellikleri açısından benzerdi. Grup 1’de depresyon ve kabızlık (her bir semptom için oran ve sayı %37,5, n=18) yaygındı. Grup 1’in klinik progresyon oranı Grup 2’den anlamlı olarak yüksekti (p=0,037). Grup 1’de hastalık progresyon oranı ile nonmotor semptomlara ait LRs arasında anlamlı korelasyon yoktu (rs=0,10, p=0,49). Bununla birlikte sadece hastalık tanı yaşının, klinik progresyonu etkileyen anlamlı bir faktör olduğu saptandı (p=0,69).
PH’de, prodromal dönemde non-motor semptom varlığının hastalık progresyonu üzerine etkisi görünmemektedir. Bu durum non-motor semptomların patogenezindeki dopaminerjik olmayan, ekstra nigrostriatal yolak varlığı nedeniyle de olabilir.