ÖZET

Amaç:

Otoimmün tiroid patolojilerinin büyük bir grubunu oluşturan Graves ve Hashimoto hasta-lıklarında , tanı ve aktivasyonunun değerlendirilmesinde, difüzyon ağırlıklı echoplanar manyetik rezonans (MR) incelemenin klinik olarak kullanılabilirliğinin belirlenmesidir.

Gereç ve Yöntem:

Mayıs 2007 ve Şubat 2008 arasında yapılan çalışmaya, otoimmün tiroidit tanı-sı alan 51 hasta (29 Hashimoto hastalığı ve 22 Graves hastalığı) ile 14 sağlıklı kontrol grubu dahil edildi. MR incelemede, T1 ağırlıklı, T2 ağırlıklı ve difüzyon ağırlıklı görüntüler single shot ekopla-nar spin eko sekansı ile elde edildi. Çalışmada 200 ve 400 sn/mm² olmak üzere iki farklı b değeri kullanıldı ve “Apparent Diffusion Coefficent” (ADC) değerleri hesaplandı.

Bulgular:

Graves olgularında b-200 ile elde edilen ortalama ADC ölçümlerinin Hashimoto olgula-rı ile karşılaştırıldığında daha yüksek olduğu bulundu (p < 0,05). b=400 sn/mm2 ile elde edilen ortalama ADC ölçümleri, hem kontrol grubu hem de Graves olgu-larında, Hashimato olgularına göre daha yüksek bulundu (p < 0,01). Graves olgularında hem b=200 sn/mm2 hem de b=400 sn/mm2 değerlerinde elde edilen ortala-ma ADC ölçümlerinde, hipertiroidi ve ötiroid gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı( p değer-leri sırası ile 0,259 ve 0,880). Hashimoto olgularında hem b=200 sn/mm2 hem de b=400 sn/mm2 değerlerinde elde edilen or-talama ADC ölçümlerinde, hipertiroidi, hipotiroidi ve ötiroid gruplar arasında anlamlı fark saptan-madı( p değerleri sırası ile 0,076 ve 0,075).

Sonuç:

Otoimmün tiroid hastalıklarında , difüzyon ağırlıklı görüntülerden elde edilen ADC değer-leri , Graves ve Hashimoto hastalığının ayırıcı tanısında faydalı bir yöntemdir.