ÖZET
Amaç:
Tıbbi cihaz sektörü, hastalıkların teşhis ve tedavisinde önemli bir yere sahiptir. Tıbbi cihazlar; hastalık-ları önlemek, teshis etmek, izlemek ya da tedavi etmek için kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’deki İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırmasına ( İBBS) göre tıbbi cihaz sayıları ile kullanım oranlarını karşılaştırmak, tıbbi cihaz sayısı açısından Türkiye’yi OECD ülkeleri ile kıyaslamak ve tıbbi cihaz sayısını etkileyen faktörleri incelemektir.
Gereç ve Yöntem:
Çalışmada İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırmasına göre tıbbi cihaz sayıları ‘Sağlık İsta-tistik Yıllığı 2013’; OECD ülkelerine ait tıbbi cihaz sayıları OECD Health Data 2013 ve kişibaşı sağlık harcamaları, doğumda beklenen yaşam süresi, toplam sağlık harcamalarının kamu harcamalarındaki payı gibi sağlık gös-tergeleri Dünya Bankası verileri kullanılarak elde edilmiştir.
Bulgular:
Türkiye’deki tıbbi cihaz sayıları incelendiğinde; en fazla tıbbi cihaz sayısının ‘ultrason cihazı’na, en az tıbbi cihaz sayısının “MR cihazı’na ait olduğu görülmektedir. Sektör bazında tıbbi cihaz sayısı en fazla Sağlık Bakanlığına bağlı hastanelerde, en az Üniversite Hastanelerindedir. Tıbbi cihazların kullanımları incelendi-ğinde, en fazla kullanım oranının kurum olarak üniversite hastanelerine, cihaz olarak da MR cihazına ait olduğu görülmektedir. İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırmasına göre genellikle tıbbi cihaz sayısı en az Güneydoğu ve Kuzeydoğu Anadolu Bölgelerindedir. OECD ülkeleri ile karşılaştırıldığında, Türkiye’deki tıbbi cihaz sayıları-nın, çoğu OECD ülkesinden düşük olduğu görülmektedir.
Sonuç:
Ülkelere göre tıbbi cihaz sayıları ve kullanımları; ülkelerin sağlık sistemleri, hastalık örüntüleri, kişibaşı GSYİH, kişibaşı sağlık harcaması, doğumda beklenen yaşam süresi, uygulanan sağlık politikası, tercih edilen geri ödeme sistemleri, yaşlı nüfus oranı ve toplam sağlık harcamalarında kamu harcamalarının payı gibi pek çok faktörlerden etkilenmektedir. Bu nedenle tıbbi cihaz sayıları ve kullanımları değerlendirilirken; ülkelerin ekonomik, politik, sosyal ve sağlık göstergeleri ile kültürel özellikleri birlikte değerlendirilmelidir.
