ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada, Türkiye’de koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pandemisi ile ilk mücadelede görev alan anesteziyoloji ve reanimasyon hekimlerinin anksiyete düzeylerindeki değişimi değerlendirmeyi ve anksiyete değişimini etkileyen faktörleri ortaya çıkarmayı amaçladık.

Gereç ve Yöntem:

Aralık 2020 ve Mart 2021 tarihleri arasında iki bölümden oluşan çevrimiçi bir anket gerçekleştirildi. İlk bölümde sosyodemografik bilgileri belirlemeye yönelik sorular yer alırken, ikinci bölümde Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği Envanteri yer aldı.

Bulgular:

Ankete 1210 anesteziyoloji ve reanimasyon hekiminin %19,2’si (n=233) yanıt verdi. Katılımcıların yaş ortalaması 37,61±9,36 olup anketi ağırlıklı olarak araştırma görevlileri (%39,4) ve uzmanlar (%39,4) yanıtladı. Yaş ile Durumluk (p=0,001) ve Sürekli Kaygı Ölçeği (p=0,017) arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki bulundu. Araştırma görevlilerdeki Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği puanları, öğretim üyelerinin puanlarından anlamlı düzeyde farklıydı (sırasıyla p=0,043 ve p=0,039). Gece vardiyasında görev alan katılımcılarda Durumluk Kaygı Ölçeği puanları da gündüz vardiyasında görev alanlara göre anlamlı derecede daha yüksekti (p=0,011). Yalnız yaşayan katılımcıların Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği puanları, ailesi ve arkadaşlarıyla yaşayanlara kıyasla anlamlı düzeyde yüksekti (sırasıyla p=0,003 ve p=0,049).

Sonuç:

Anesteziyoloji ve reanimasyon hekimlerinin psikolojik olarak desteklenmesi oldukça önemlidir fakat açıkça ihmal edildiği görülmektedir. Bu durum pandemi dönemi içerisinde aile desteğinden uzak kalmış, genç araştırma görevlileri ve uzmanlar için çok daha fazla önem taşımaktadır.