ÖZET

Amaç:

Sürekli ayaktan periton diyalizi (SAPD) uygulanan hastalarda zamanla mezotelyal hücre kaybı ve bunun sonucunda gelişebilecek peritoneal fibrozis nedeni ile tedavi devam ettirilememektedir. Periton zarı değişikliklerini değerlendirmek için pratik yöntemlerin geliştirilmesine ihtiyaç duyulmaktadır.

Hastalar ve Yöntem:

Bu çalışmada SAPD hastalarında serum ve diyalizatta CA125 ve prokollajen III düzeyleri ölçülerek mezotel hücrelerindeki değişimi değerlendirmek amaç edinildi. Klinik yönden stabil ve yaş ortalaması 8,6 ± 6,2 yıl olan onaltı hasta çalışmaya dahil edildi. Serum ile diyalizatta tedavi başlangıcında ve 12 ay sonra-sında CA125 ve prokollajen III düzeyleri ölçüldü. Hastaların periton geçirgenliğini değerlendirmek amacıyla aynı dönemlerde peritoneal eşitlenme testi (PET) yapıldı.

Bulgular:

Diyaliz başlangıcı ve 12. ayında serum prokollajen III düzeyleri sırasıyla 15,45 ± 2,95 mg/L ve 15,52 ±2,28 mg/L, diyalizatta ise 36,18±7,84 mg/L ve 39,4±18,0 mg/L bulundu (p>0.05). Serum CA125 düzeyleri diyaliz başlangıcında 13,91±3,26 U/ml iken bir yıl sonrasında 9,25±3,21 U/ml ölçüldü (p>0.05). Diyalizat CA125 düzeyleri ise birinci dönemde 15,86±4,13 U/ml olarak ölçülürken ikinci dönemde 6,43±2,69 U/ml dü-zeyine düştü ve aradaki farkın anlamlı olduğu saptandı (p<0.05).

Sonuç:

Ortalama izlem süresinin 1.2 yıl olduğu çalışmada hiçbir hastada ultrafiltrasyon yetersizliği gözlenmedi. Periton fizyolojisinde önemli rol alan mezotel hücrelerinin miktarını değerlendirmek amacıyla ölçülen CA125 dü-zeyinin tedavinin 12. ayında diyalizatta anlamlı olarak azalması hastalarımızda henüz ultrafiltrasyon miktarına yansımamakla birlikte zamana bağlı olarak mezotel hücrelerinin etkilendiğine dikkat çekmektedir. Uzun süreli izlem ile yapılacak çalışmalarla CA125 ve prokollajen III düzeylerinin rollerinin daha net aydınlatılacağı ve erken tanı sonucunda alınacak önlemlerle tedavi etkinliğinin korunmasına katkıda bulunacağı düşünülmektedir.