Öz

Amaç: Tüm gebeliklerin yaklaşık %15’i gestasyonel diabetes mellitus (GDM) ile sonuçlanabilmektedir. GDM enflamatuvar belirteçlerde ve insülin duyarlılığında önemli değişikliklerle ilişkili, yaygın bir metabolik hastalıktır. Gebelikte daha yüksek fibrinojen ve daha düşük albümin seviyeleri görülmektedir. Buna ek olarak GDM de enflamatuvar bir süreç olduğundan fibrinojen-albümin oranının (FAR) normal gebelere oranla daha fazla artabileceği, hastalığın şiddetinin göstergesi olarak potansiyel bir rol oynayabileceğini düşündürmektedir. Bu çalışmanın amacı, hamile kadınlarda GDM şiddeti ile FAR arasındaki bağlantıyı araştırmaktır.

Gereç ve Yöntem: Giresun Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde prospektif gözlemsel bir çalışma yürütüldü. Çalışmaya GDM (n=41) ve kontrol (n=46) gruplarına ayrılan 87 gebe kadın dahil edildi. Demografik, klinik ve biyokimyasal parametrelere ilişkin veriler toplandı ve FAR hesaplandı. Grupları karşılaştırmak ve FAR’ninn tanısal performansını değerlendirmek için istatistiksel analizler yapıldı

Bulgular: GDM grubunda kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak daha yüksek fibrinojen düzeyleri (440±73,8 mg/dL’ye karşılık 403±57,9 mg/dL, p=0,012) ve FAR (12,28’e karşılık 10,07, p<0,001) ve daha düşük albümin düzeyleri (36,61’e karşılık 38,80 g/L, p<0,001) vardı. FAR ile tahmini fetal ağırlık arasında pozitif yönde, zayıf derecede bir korelasyon bulundu (p=0,04, r=0,22). ROC analizi, FAR’nin 0,810 eğri altında kalan alan, %78 duyarlılık ve %71,7 özgüllük ile GDM için iyi bir tanısal doğruluğa sahip olduğunu gösterdi.

Sonuç: Bu çalışmada FAR, GDM olan gebelerde önemli ölçüde yükselmekte ve fetal büyüme ile korelasyon göstermektedir. Çalışmanın sonuçları, GDM yönetiminde yeni bir biyobelirteç olarak FAR’nin potansiyelini desteklemektedir. Ancak, bu bulguların klinik uygulamalara dönüşmesi için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.