ÖZET

Amaç:

Ekstrakorporeal Membran Oksijenatör Sistemi (ECMO), respiratuar, kardiyak veya kombine yet-mezliği olan hastalarda, hayat kurtarıcı bir teknik olarak kullanılmaktadır. Bu çalıșmada, refrakter kar-diyojenik șok (RKS) nedeniyle veno-arteriyel ekstrakorporeal membran oksijenasyon (VA-ECMO) des-teği gereken hastaların sonuçlarını değerlendirmek amaçlanmıștır.

Gereç ve Yöntem:

Kliniğimizde, “Mart 2010 - Kasım 2016” yılları arasında, RKS nedeniyle VA- ECMO desteğine alınan hastaların sonuçları retrospektif olarak analiz edildi. Toplam 189 hastaya RKS nede-niyle (127’i erkek, yaș ortalaması = 56.6 ± 12.0; BSA ortalaması=1,85 ± 0,19) VA-ECMO implantasyonu yapıldı. Tüm hastaların demografik ve klinik dataları incelendi.

Bulgular:

Ortalama VA-ECMO desteğ i süresi, 172.8 ± 234.2 saat (4-1920 saat) olarak hesaplandı. VA-ECMO desteğinden ayrılabilme (n=92; 48.6 %), toplam survey (n=74, 39.2 %) ve ECMO desteği sırasında görülen vasküler (n=21, 11.1%) ve nörolojik (n=11, 5.8%) komplikasyon oranlarının literatür ile benzer-lik gösterdiği tespit edildi.

Sonuç:

ECMO desteğindeki hastalar çoğunlukla multi-sistemik komplikasyonlara bağlı kaybedilmek-tedir. ECMO sistemlerindeki ve tekniklerindeki gelișim ile birlikte, mevcut hasta populasyonundaki sağkalım oranları artmakta ve olușabilecek komplikasyon oranları azalmaktad ır. Özellikle son on yılda, hibrid ECMO sistemlerinin ve adjuvan kateter aracılı girișimlerin kullanılması, VA-ECMO desteğindeki hastaların hızlı ve güvenli bir șekilde düzelmesine katkı sağlamaktadır. Ülkemizde, daha fazla mer-kezde, ECMO ile ilgili deneyimin artması, bu tedaviden faydalanan hasta sayısında belirgin artıș olma-sını sağlayacaktır.