ÖZET

Peroksizom proliferatör aktive reseptör-γ agonisti olan rosiglitazon, inflamasyonu, serbest oksijen radikali olușumunu ve lipid peroksidasyonunu azaltan bir oral antidiyabetiktir. Bu çalıșmada diyabetik olan ve olmayan sıçanlarda rosiglitazonun flep yașayabilirliğine etkisi araștırılmıștır.

İntraperitoneal alloksan uygulaması ile diyabetik hale getirilen (n=16) ve diyabetik olma-yan (n=16) toplam 32 adet sıçan çalıșmaya dahil edildi. Operasyondan 4 gün önce sıçanların yarısına plasebo, yarısına 3 mg/kg oral rosiglitazon bașlandı ve uygulamalara postoperatif 7 gün boyunca devam edildi. Sıçan dorsumunda 3 X 9 cm’lik kaudal tabanlı deri flebi planlandı. Flep kaldırılmadan önce iki nokta-dan lazer Doppler akım ölçer ile kan akım ölçümü yapıldı. Ölçümler, flep kaldırıldıktan hemen sonra ve postoperatif 7. gün tekrarlandı. Postoperatif 7. günkü ölçümlerden sonra flepler fotoğraflanıp, nekroz ala-nı/tüm flep alanı yüzdesi hesaplandı. Fleplerin nekrotik-yașayan bölge geçiș sınırından tam kat biyopsi alına-rak ıșık mikroskopuyla histopatolojik olarak incelendi. Akım ölçüm sonuçları, flep nekroz yüzdeleri ve biyopsi materyallerinin mm2’sindeki lökosit sayıları karșılaștırıldı.

Rosiglitazon tedavisi ile sıçanların kan șekerlerinde bazale göre değișiklik izlenmedi. Hem diyabetik hem de diyabetik olmayan sıçanlarda rosiglitazon tedavisi ile % nekroz anlamlı olarak azaldı. Diyabetik olan ve olmayan sıçanların % nekrozları arasında fark saptanmadı. Tedavi ve kontrol gruplarında diyabet durumu ne olursa olsun lazer Doppler ile ölçülen preoperatif akımlar benzerken, postoperatif 7. günde rosiglitazon grubunda anlamlı olarak yüksekti. Diyabetik olmayan grupta rosiglitazon tedavisi alan sıçanların lökosit sayıları daha düșük bulunurken diyabetik sıçanlarda bu fark gözlenmedi. Diyabetik ve diyabetik olmayan sıçanlarda, rosiglitazon kullanımı flep yașayabilirliğini artırmıștır. Rosiglitazonun bu etkisi kan șekerini düșürücü etkiden bağımsızdır.