Öz

Amaç

Meme kanseri tarama ve tedavisi ilerledikçe artan sayıda genç hasta, tedaviye bağlı fertilite sorunlarıyla karşı karşıya kalıyor. Bu çalışmanın amacı, hastaların doğurganlık konusundaki görüşlerini analiz etmek ve bu görüşlerin depresyon ve anksiyete düzeylerine etkisini değerlendirmektir.

Gereç ve Yöntem

Çalışma prospektif, tek merkezli bir kohort araştırması olarak tasarlandı. Anket, Ankara Üniversitesi Tıbbi Onkoloji Polikliniği’nde tedavi gören 63 meme kanseri kadın hastaya uygulandı. Ankette, hastaların demografik verileri ve doğurganlık hakkında görüşlerinin yanı sıra Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (HADS) de yer aldı.

Bulgular

Metastatik ve erken evre meme kanserli hastalar arasında anksiyete ve depresyon skorları arasında anlamlı fark gözlenmedi (p=0,09). Çocuk sahibi olmanın hastalıkları açısından risk oluşturduğuna inanan bireylerin ortalama HADS puanı daha yüksekti (p=0,009). Anksiyete ve depresyon riskini artıran faktörler arasında genç olmak (<40 yaşında), evli olmak, işsizlik, çocuk sahibi olmak ve hastalığın tekrarlama korkusu yer aldı. Teşhis konulduktan sonra hastalığın tekrarlaması veya ilerlemesi endişesi nedeniyle çocuk sahibi olma isteğinin azaldığı izlendi. Hastaların %51’i, doğurganlık konusunda tedavi sürecinde verilen bilgilerin yeterli bulduğu belirtti.

Sonuç

Anksiyete ve depresyon riskini artırdığı belirlenen faktörler arasında genç olmak (<40 yaş), evli olmak, işsizlik, çocuk sahibi olmak ve hastalığın tekrarlama korkusu yer alıyor. Tedavi sürecinde doğurganlık konusunda bilgilendirmenin hastaların yarısı için yeterli olduğu görüldü. Aktif kemoterapi alan ve çok genç yaşta olmayan bu hastaların önemli bir kısmının tanı öncesinde çocuk sahibi olduğu, doğum planı olmadığı ve doğurganlığa ilişkin belirgin bir endişe dile getirmedikleri görüldü.